Հարավային Կովկասը որևէ գլոբալ կենտրոնի համար առանձին, մասնատված հետաքրքիր չէ։ Որպեսզի Հարավային Կովկասը ռազմավարական ամբողջական նշանակություն ունենա, պետք է լինի ամբողջական` Հայաստան, Վրաստան և Ադրբեջան։ Պատահական չէ, որ դեռ 1918-ին Ռուսական կայսրության վերացմամբ սկիզբ առած առաջին գաղափարը հենց Անդրկովկասյան ընդհանուր պետության գաղափարն էր, որը աջակցություն էր ստանում արևմտյան պետությունների կողմից, սակայն ռեգիոնալ ձևափոխումները և քեմալականների կշռի բարձրացումը տապալեցին այս գաղափարը։

Ամիսներ առաջ գրել եմ մի խաբեության մասին, որը հորինել էր թուրքական, անգլիական հետախուզությունը։

Եթե էմոցիան և լիրիկան դնենք մի կողմ, իսկ ռեալ պոլիտիկը դա է անում միշտ, ապա անգլերեն ասված political outputs-ը, այսինքն, Փաշինյանի քաղաքականության արդյունքը հետևյալն է:

Այսօր (25 05 2023-irates.am) Ազգային Ժողովում օրացույցի, իսկ մասնավորապես՝ փետրվարի վերաբերյալ իր ունիկալ ընկալումներով հայտնի նիկոլական ուսապարկը, ում ինտելեկտն ակնհայտորեն զիջում է ոչ միայն իր երբեմնի պատասխանատվության ոլորտի վերջին համաշխարհային հաջողությանը՝ արհեստական բանականությանը, այլև տարրական հին ու բարի ուրագին, մանիպուլյացիաներով ծղրտում էր՝ նիկոլական ստերը առատորեն թրջելով կապիտուլյանտի՝ վաղօրոք հիշատակած և Փայլակ Ֆահրադյանի կողմից «հարամված» սուպի մեջ։ Եվ այսպես, для особо тупых:

Աշխարհը բաղկացած է կամուրջներ ու պարիսպներ շինողներից։ Հա՛, մի՛ զարմացեք. եթե նայեք ձեր կյանքին, կտեսնեք, որ դուք էլ, վերցրած ձեր մուրճը, առավոտից երեկո շինում եք, մեկին ընդառաջ՝ կամուրջ, մյուսին դեռ չհասած՝ պարիսպ։

Անկեղծօրէն, այս կէտին վրայ այլևս իմաստ չունին կացութիւնը բացատրող բոլոր վերլուծականները, երբ մեր հաւաքական գիտակցութեան առջև դրուած է հայ մարդուն գաղափարական յանձնառութեան արիւնոտ խնդիրը։

Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողը պատրաստվում է մոտ ժամանակներս, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի» անվան ներքո ստորագրել, ըստ էության, պատերազմի պայմանագիր: Պատերազմ, որը կունենա բոլոր հիմքերը տարածաշրջանային մեծ պատերազմի վերածվելու՝ դրանում ընդգրկելով Ռուսաստանին ու Թուրքիային: Այսպիսով իրականություն կդառնա հատուկ ռազմական գործողության գոտում չպարտվող Ռուսաստանի համար այստեղ երկրորդ ճակատ բացելու ԱՄՆ-ի, Արևմուտքի, նրանց ու Նիկոլի ետևում կանգնած գլոբալիստների, ջհուդամասոնների նպատակը:

Հայաստանի հասարակաքաղաքական ընդդիմադիր իսթեբլիշմենթում միասնության նշույլ անգամ չկա: Կա խառը խփոցի, փոխադարձ մեղադրանքների տարափ, պայմանավորվածությունների խախտման տիեզերական արագություն, փոխադարձ անվստահություն, տակփորոցի ու բամբասանք, նեղվածություն ու հին հաշիվներ, թիմերի ու թիմականության իդեաֆիքս: Այս ամենը շաղախվում է տեսախցիկների և միկրոֆոնների դիմաց «միասնության և պայքարի» պաթետիկ կոչերով և իրավիճակի անթույլատրելիության ընդգծմամբ:

Նիկոլի ասուլիսից հետո իրավիճակն անդառնալիորեն փոխվել է։ Սա արդեն քաղաքականություն չէ, սա ներկա-նախկին նախասիրությունը չէ։ Սա կոնկրետ անհատական որոշման պահն է՝ Նիկոլի հետ անձնական պատասխանատվությամբ կիսելու հայրենիքի մասնատումը։

Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա ասուլիսից վերջնականապես պարզ դարձավ, որ նա Ղարաբաղը հանձնում է Ադրբեջանին։ Պարզ դարձավ նաև, որ 2020-ի պատերազմից հետո Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից կորսված հատվածներից բացի՝ «անկլավների» քողի տակ նա հանձնում է լրացուցիչ տարածքներ, որոնք միանշանակ վնասելու են մեր բարեկամ երկու երկրների՝ Իրանի և Վրաստանի հետ ռազմավարական հաղորդակցությունները, ինչը բնականաբար առաջացնելու է անվտանգային լրջագույն խնդիրներ։ Կասկած չունեմ՝ շուտով նաև կլսենք, որ Ադրբեջանին տրվում է միջանցք «ոչ միջանցքային տրամանաբնությամբ»։